خرید راکت تنیس مناسب؛ راهنمای جامع برای بازیکنان

هر راکت تنیس اصل و اورجینال از ترکیب خاصی از ویژگی‌ها و جزئیات متمایز می‌شود. این ویژگی‌ها معمولا توسط تولیدکنندگان روی قاب و فریم راکت درج می‌گردد. در ادامه به بررسی این ویژگی‌ها و مفاهیم آن‌ها می‌پردازیم:

1. طول راکت تنیس: فدراسیون جهانی تنیس مشخصات اساسی را برای راکت‌های تنیس تعیین می‌کند که برای تولیدکنندگان الزام‌آور است. حداکثر طول مجاز راکت‌ها 73.3 سانتی‌متر می‌باشد، اما با راکتی به این بلندی به سختی می‌توان ضربه‌های دقیق زد. اکثر راکت‌های موجود در بازار بین 68.0 تا 69.0 سانتی‌متر طول دارند. مدل‌های بلندتر اهرم بیشتری ایجاد می‌کنند که باعث افزایش برد می‌شود. از طرف دیگر، راکت‌های کوتاه‌تر برای مانور راحت‌تر بوده و برای بازیکنان مبتدی یا در حال یادگیری مناسب‌تر هستند.
2. سر راکت تنیس: اندازه سر راکت میزان دقتی را که برای زدن توپ نیاز دارید، تعیین می‌کند. به طور کلی، سرهای راکت بزرگتر خطای کمتری دارند و سرهای کوچک‌تر به افزایش سرعت ضربه کمک می‌کنند. بازیکنان حرفه‌ای معمولا از راکت‌هایی با کوچکترین سر موجود استفاده می‌کنند. برای بازیکنان مبتدی، راکت‌هایی با سر بزرگتر توصیه می‌شود. میانگین اندازه سر راکت‌های تنیس موجود 645 سانتی‌متر مربع (100 اینچ) می‌باشد.

3. وزن راکت تنیس: وزن راکت تنیس بر میزان قدرتی که به توپ ضربه می‌زنید و دقتی که دارید، تأثیر می‌گذارد. بازیکنان حرفه‌ای به دلیل تمرینات مداوم و نیاز به حداکثر سرعت برای توپ، راکت‌های سنگین‌تری را ترجیح می‌دهند. در مقابل، برای بازیکنان مبتدی راکت‌های سبک‌تر که به راحتی قابل مانور هستند، مناسب‌تر است. راکت‌های تنیس بازیکنان حرفه‌ای معمولا وزنی بیش از 300 گرم دارند؛ به همین دلیل برای استفاده از آن‌ها نیاز به تکنیک دقیق و بازو و شانه‌های قدرتمند دارید. در حالی که بازیکنان متوسط معمولا راکت‌هایی با وزن حدود 300 گرم را انتخاب می‌کنند، برای بازیکنان مبتدی مدل‌هایی بین 260 تا 290 گرم توصیه می‌گردد. حتی مدل‌های سبک‌تر برای بازیکنان جوان مناسب‌تر هستند. هنگام انتخاب وزن راکت  تنیس، توجه داشته باشید که مشخصات اعلام شده توسط تولیدکننده، وزن راکت بدون زه را نشان می‌دهد. زه راکت به طور متوسط حدود 15 گرم به وزن کلی راکت اضافه می‌کند.

4. گریپ راکت تنیس: هنگام انتخاب راکت تنیس، اساسا می‌توانید از بین 5 سایز مختلف گریپ (دستگیره) که قطر دسته را نشان می‌دهد، انتخاب کنید. تمامی تولیدکنندگان از سایزهای استاندارد گریپ استفاده می‌کنند تا مقایسه را برای خریداران آسان‌تر نمایند. سایز گریپ‌ها از L1 (گریپ بسیار باریک) تا L5 (مناسب برای دست‌های بزرگ) متغیر است. برای تعیین سایز گریپ ایده‌آل خود، راکت را با دست غالب خود در قسمت انتهایی (جایی که توپ را می‌گیرید) به صورت ضربه‌ای در دست بگیرید. در این حالت، باید به اندازه‌ای بین انگشت اشاره و نوک انگشتان دست دیگرتان فضای خالی وجود داشته باشد. با این حال، مهم‌ترین عامل برای انتخاب گریپ مناسب، احساس راحتی شما هنگام گرفتن آن است. بسیاری از بازیکنان تمایل به استفاده از گریپ‌های کوچک‌تر دارند؛ زیرا این امر به مانور دقیق‌تر راکت کمک می‌کند.

5. بـالانـس راکت تنیس: یکی دیگر از عوامل مهمی که باید در نظر بگیرید، نقطه بالانس راکت تنیس است. این نقطه به شما می‌گوید که راکت متعادل است، سر سنگین‌تری دارد یا دسته سنگین‌تری. مدل‌های راکت با سر سنگین‌تر به توپ سرعت بیشتری می‌دهند و زدن ضربات تاپ‌اسپین را تسهیل می‌کنند. از طرف دیگر، راکت‌های دسته سنگین‌تر کنترل بیشتری را برای شما فراهم می‌کنند. بنابراین، این راکت‌ها به ویژه در بین بازیکنان تورنمنت و حرفه‌ای که نیازی به کمک راکت برای زدن ضربات محکم ندارند، محبوب هستند. با در نظر گرفتن طول متوسط راکت تنیس که 68 سانتی‌متر است، نقطه بالانس ایده‌آل در حدود 34 سانتی‌متر قرار دارد. راکت‌هایی که نقطه بالانس آن‌ها کمتر از 33 سانتی‌متر باشد، دسته سنگین‌تر محسوب می‌شوند. مدل‌هایی که نقطه بالانس آن‌ها بیشتر از 34 سانتی‌متر باشد، سر سنگین‌تر دارند.

6. زه راکت تنیس: زه راکت بر میزان چرخشی که می‌توانید به توپ (با ضربه صحیح) بدهید، تأثیر می‌گذارد. اکثر راکت‌های تنیس با الگوی زه 18 × 20 به فروش می‌رسند. با این حال، از آنجایی که سرعت بازی در طول سال‌ها افزایش یافته است، زه‌های 16 × 19 در حال حاضر طرفداران بیشتری پیدا کرده‌اند. در این مدل‌ها، فاصله بین زه‌ها بیشتر است که به شما کمک می‌کند حتی با ضربات محکم به توپ، چرخش (اسپین) بدهید. به عنوان یک قاعده کلی، به خاطر داشته باشید: هر چه فاصله بین زه‌ها بیشتر باشد، هر زه می‌تواند عمیق‌تر به توپ نفوذ کند. بنابراین، زه‌هایی با فواصل باز، زدن ضربات تاپ‌اسپین و اسلایس را آسان‌تر می‌کنند. در مقابل، زه‌های با فواصل کمتر، نفوذ کمتری به توپ دارند که در نهایت منجر به کنترل بیشتر با فشار کمتر روی بازوی ضربه زننده می‌شود. نکته دیگر اینکه زه‌های با فواصل کمتر کمی بادوام‌تر از زه‌های با فواصل باز هستند.